A muralla que miraba ao poboado

Na última entrada anunciábamos que comezaba a albiscarse o paramento interior da muralla do castro, e os resultados non decepcionaron. Unha vez rematada a escavación deste tramo da cerca, situado entre o alxibe e a porta de acceso á croa, temos ante os nosos ollos unha construción forte pero complexa e sofisticada, construída, ademáis, cun evidente coidado e valor plástico. 

Paramento interior da muralla. Practicamente axuntada a ela comeza a sair unha nova estrutura

A súa contemplación tamén demostra que as murallas castrexas non tiñan nada que ver con esa clásica recreación de longos, opacos e monótonos muros grises, como se fosen auténticos búnkeres da Liña Maginot. Por contra, eran estruturas dinámicas arredor das que pululaba vida. Compartían espazo con fontes, casas e calellas, e tiñan fermosos paramentos achanzados sobre os que gabeaban as escaleiras que permitían acceder e transitar polo adarve. Unha imaxe fascinante: a muralla que miraba ao poboado.

Escaleiras que permitían acceder ao adarve ou camiño de ronda